STOMATOLOGIA BIONAŚLADOWCZA

Stomatologia bionaśladowcza
pozwala odtworzyć kształt i kolor zęba, czyli sferę wizualną, ale przede wszystkim wytrzymałość podobną do tej, którą ma ząb naturalny.

Jest to najważniejsza cecha stomatologii bionaśladowczej, która odróżnia ją od tradycyjnie stosowanych metod. 

Wypełnienia bionaśladowcze odtwarzają zniszczone struktury twardych tkanek zęba w sposób najbardziej podobny do żywej tkanki, z której zbudowany jest ząb. W metodzie bionaśladowczej nie ma problemu nieszczelności wypełnień, które z czasem powstają przy zastosowaniu tradycyjnych metod i powodują próchnicę wtórną. To zasługa zastosowania specjalnych materiałów/włókien polietylenowych oraz żywic o właściwościach antybakteryjnych, które nie pozwalają na wnikanie bakterii pod wypełnienie. Materiały te odtwarzają nie tylko strukturę zęba – zębinę i szkliwo, ale również jego biomechanikę.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz

FIZYCZNE WŁAŚCIWOŚCI KOMPOZYTÓW

WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNE KOMPOZYTÓW:
czas opracowania i wiązania,           
skurcz polimeryzacyjny,       
właściwości termiczne,         
pochłanianie wody i rozpuszczalność,        
właściwości mechaniczne,    
stabilność koloru i kontrastowość w obrazie w RTG.

Właściwości mechaniczne różnych kompozytów musi cechować wytrzymałość na zginanie i ściskanie. Np. z mikrowypełniaczem oraz płynem mają około 50% wartości kompozytów mineralnych, hybrydowych i kondensowanych, a moduł elastyczności dla amalgamatów to 62 GPa, dla zębiny 19 GPa, a dla szkliwa 83 GPa.

Do właściwości mechanicznych zaliczamy też twardość kompozytów, określa ją skala Knoopa.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz

OBRZĘK ŚLUZOWATY

Obrzęk śluzowaty, dawniej choroba Gulla (łac. myxoedema) występuje w niedoczynności tarczycy, która najczęściej ma postać choroby Hashimoto. Może być też wtórna, na skutek uszkodzenia przysadki lub z powodu braku bądź niedostatecznego wydzielania podwzgórzowej tyreoliberyny. 

Poza obrzękiem, pojawiają się objawy takie jak:

hipotermia (<30 st.C, nawet do 24 st. C)   
znaczna bradykardia
hipoksemia z hiperkapnią (spowodowana słabą wentylacją)      
hipoglikemia
hiponatremia
otępienie lub śpiączka           

Rozwija się wstrząs. Napięcie mięśniowe jest zmniejszone, ale mogą wystąpić drgawki. Odruchy ścięgniste są osłabione. Możliwe jest wystąpienie objawów przedmiotowych innych chorób współistniejących (np. zapalenia płuc lub innych zakażeń, zawału serca, krwawienia z przewodu pokarmowego).

W zakresie układu pokarmowego dominującym problemem są zaparcia i wzdęcia, a w drastycznych przypadkach niedrożność porażenna. Osłabiona motoryka pęcherzyka żółciowego sprzyja powstawaniu kamicy.

W nasilonej niedoczynności tarczycy może zostać upośledzone wchłanianie jelitowe na skutek odkładania w ich ścianach mukopolisachardyów. Objawy choroby można zauważyć również w funkcjonowaniu układu rozrodczego, pod postacią zaburzeń miesiączkowania, obniżenia libido, zaburzeń owulacji oraz zwiększonego ryzyka poronienia i porodu przedwczesnego.     

Diagnostyka niedoczynności tarczycy obejmuje badania laboratoryjne, obrazowe, EKG. W badaniach krwi obserwuje się zmniejszenie stężenia wolnych hormonów tarczycy, wzrost, prawidłowe lub zmniejszone TSH (w zależności od przyczyny), wysokie miano przeciwciał anty-TPO i anty-Tg (w chorobie Hashimoto).

Aby zapobiec niedoczynności tarczycy i niekiedy jej groźnym dla życia konsekwencjom, podstawowe znaczenie ma systematyczność i prawidłowe leczenie substytucyjne. Ważne jest również odpowiednie leczenie chorób ogólnoustrojowych, które współistnieją z niedoczynnością tarczycy, ponieważ mogą być one przyczyną wywołania śpiączki hipometabolicznej.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz

HIGIENA RĄK

Zawsze należy wykonać dokładną procedurę higieny rąk, jeśli pracujemy z pacjentami.

1. Przed kontaktem z pacjentem.     
2. Przed czystą/aseptyczną procedurą.       
3. Po ekspozycji na płyny ustrojowe.          
4. Po kontakcie z pacjentem.  
5. Po kontakcie z otoczeniem pacjenta.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz

UNERWIENIE ZĘBÓW LUDZKICH

Do jamy zęba wnikają dwa rodzaje włókien:    
1.czuciowe - przewodzą uczucie bólu.  
Pochodzą z 2 i 3 gałęzi nerwu trójdzielnego czyli dla szczęki od nerwu szczękowego a dla żuchwy od nerwu żuchwowego.

Szczęka
Nerw szczękowy dzieli się na 3 gałęzie, z których nerw podoczodołowy przechodzi przez szczelinę oczodołową dolną , następnie w bruździe podoczodołowej, po czym w kanale podoczodołowym, gdzie oddaje kolejno gałązki zębodołowe górne tylne, środkowe i przednie tworząc splot zębowy. Gałązki zębowe splotu zębowego kierują się ku otworom wierzchołkowym zębów.

Żuchwa
Nerw żuchwowy dzieli się na 3 gałęzie, z których nerw zębodołowy dolny kieruje się ku dołowi, pomiędzy mięśniami skrzydłowymi w kierunku otworu żuchwy by osiągnąć kanał żuchwy. Nerw ten oddaje gałązki zębodołowe, tworząc splot zębowy, którego gałązki zębowe odżywiają zęby.

W kanale korzeniowym włókna rozpadają się tworząc gęsty splot pododontoblastyczny (Splot Raschkowa).

Nerwy mielinowe klasyfikowane są jako , A-β, A-δ. Podział klasyfikacji zależny jest od średnicy aksonu i szybkości przewodzenia. Większość włókien w miazdze A-α, które odpowiedzialne są za krótki, ostry, dobrze zlokalizowany ból. Mają niski próg pobudliwości .

2.Włókna współczulne - regulują przepływ krwi w naczyniach krwionośnych. Są to wypustki neuronów znajdujących się w zwoju szyjnym górnym . 
Nerwy bezmielinowe - włókna typu C, odpowiedzialne za tępy, słabo zlokalizowany, tępy ból.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz

BRUKSIZM

Bruksizm dotyczy 8-20% populacji. Jest terminem określającym nadmierne zaciskanie zębów i zgrzytanie nimi poprzez tarcie zębów żuchwy i szczęki. Nieświadomie tendencja ta pojawia się w ciągu dnia (często w sytuacjach stresowych), ale, co gorsza, i w nocy, kiedy zupełnie nie ma nad nią kontroli. Problem ten dotyczy głównie osób zestresowanych (np. mających problemy rodzinne, piastujących wysokie i odpowiedzialne stanowiska), ale też może być wynikiem chorób układu nerwowego, takich jak udar mózgu.

Często problem ten jest niezauważalny, aż do momentu gdy dochodzi do ścierania szkliwa (pojawiają się tzw. tarczki wytarcia), obnażenia korzeni zębowych i krwawienia z dziąseł. Innymi objawami są bóle i przerost mięśnia żwacza oraz mięśnia skroniowego, które są nadmiernie napięte. Dodatkowo pojawiają się dolegliwości bólowe karku, głowy i mięśni obręczy barkowej. Niekiedy pojawiają się bóle zębów, szczególnie po nocy. Pojawiające się po pewnym czasie zmiany zwyrodnieniowe w stawach skroniowo-żuchwowych, prowadzą do ograniczenia ruchomości w trakcie rozwarcia szczęki.

Toksyna botulinowa, zwana powszechnie botoksem, od lat 80tych XX wieku stosowana jest zarówno w kosmetyce jak i medycynie. Działanie jej polega na czasowym zablokowaniu przepływu impulsu nerwowego do mięśnia. Powoduje to zmniejszenie napięcia mięśnia i w efekcie jego rozluźnienie.

Problemem bruksizmu jest nadmierne napięcie mięśni żwaczy i skroniowych. Na konferencji naukowej, która odbyła się w 2012 roku w Nowym Orleanie organizowanej przez American Academy of Neurology zaprezentowane zostały badania, w trakcie których u pacjentów cierpiących na bruksizm (zarówno pochodzenia psychologicznego jak i neurologicznego) została podana toksyna botulinowa w mięśnie żwacza. Pacjenci, u których zastosowano terapię zgłosili subiektywne zmniejszenie bólu ostrzykniętych mięśni jak i zmniejszony objaw zgrzytania zębami.

W trakcie zabiegu ostrzykiwane są nadmiernie napięte mięśnie. Lekarz dobiera ilość pobranego preparatu oraz miejsca poddane zabiegowi. Zabieg jest mało inwazyjny i prawie bezbolesny, aczkolwiek niekiedy lekarze edycją się na zastosowanie znieczulenia miejscowego. Całość trwa około 15 minut. Efekt pojawia się w ciągu 3 do 7 dni i utrzymuje się do 4-6 miesięcy. Po upływie tego czasu zabieg należy wykonać ponownie. Po 2 letniej terapii pacjenci odczuwają wyraźną poprawę, zmniejszenie objawów bólowych oraz redukcję zgrzytania zębami. Efektem ubocznym tej metody może być kosmetyczna zmiana w rysach twarzy, czasem widoczna w trakcie uśmiechu.

"Najnowsze odkrycia sugerują, że botoks może być stosowany w celu wyleczenia nocnego zgrzytania zębami" - mówi dr William Ondo, z University of Texas Health Science Center.

Źródło: chiropraktycy, botox, biomedical

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz

ZAKAŻENIA OKOŁOWSZCZEPOWE

Mucositis określane jest jako uszkodzenie bariery śluzówkowej (ang. mucosal barier injury – MBI), Mucositis (zakażenie nazywane też peri-implant mucositis) to stan zapalny tkanek miękkich, które otaczają wszczep.    
Charakteryzuje się zaczerwienieniem i obrzękiem dziąseł, a także krwawieniem podczas badania zgłębnikiem. To stan odwracalny. Może być wstępem do właściwego periimplantitis.

Periimplantitis, zaniki kości, problemy z dziąsłami oraz problemy ze zgryzem to dolegliwości z którymi czasami przyjdzie się nam zetknąć. Są to szczęście dość rzadko występujące problemy. Ich występowanie jest ściśle związane z czynnikami ryzyka takimi jak: zła higiena jamy ustnej, palenie tytoniu oraz współistniejące poważne schorzenia tkanek przyzębia.
Periimplantitis to proces nieodwracalny i postępujący. Dotyczy zarówno tkanek miękkich, jak i twardych, które otaczają implant. Dochodzi tutaj już do zniszczenia (resorpcji) kości; osteointegracja jest słabsza lub zanika, kieszonki dziąsłowe ulegają pogłębieniu, występują krwawienia oraz ropienie tkanek.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz