DEZYNFEKCJA POWIERZCHNI

Regulacje prawne: o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi wraz z aktami wykonawczymi, m.in. Rozporządzeniem Ministra Zdrowia w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej ze zmianami. Organem sprawującym zapobiegawczy i bieżący nadzór w zakresie chorób zakaźnych jest Państwowa Inspekcja Sanitarna. Jako centralny organ administracji rządowej kieruje nią Główny Inspektor Sanitarny. Zadania Państwowej Inspekcji Sanitarnej wykonują Główny Inspektor Sanitarny oraz podlegli mu inspektorzy sanitarni; wojewódzcy i powiatowi wraz ze Stacjami Sanitarno-Epidemiologicznymi.

A. Powierzchnie dotykowe – powierzchnie z którymi pacjent i personel ma częsty kontakt za pośrednictwem rąk lub sprzętu medycznego. Zalicza się do nich uchwyty, klamki, włączniki, poręcze fotela, blaty robocze.

Ważne:

Obowiązkowa dezynfekcja po każdym pacjencie. Użycie preparatów alkoholowych o szerokim spektrum działania do szybkiej dezynfekcji powierzchni. Preparaty w sprayu aplikuje się najpierw na materiał (gaza, lignina itp.), a następnie nanosi równomiernie na powierzchnię. Rozpylenie preparatu bezpośrednio na miejsce, które chce się zdezynfekować, dopuszcza się tylko w sytuacji, kiedy nie można do niego dotrzeć ręką. Chusteczki nasączone preparatami do szybkiej dezynfekcji są wygodniejsze i łatwiejsze w użyciu. Wielkość chusteczki dobiera się do miejsca dezynfekcji; chusteczką tylko nanosi się na nie preparat, ale jej nie pozostawia. Należy zwrócić uwagę na dokładne zamykanie pojemników z chusteczkami, ponieważ preparat może łatwo odparować.

B. Powierzchnie bezdotykowe – powierzchnie, które nie mają kontaktu z pacjentem, duże powierzchnie zmywalne typu podłogi, ściany, meble.

Ważne:
Czynność dezynfekcji przeprowadza się raz dziennie po zakończeniu przyjęć pacjentów, używając preparatów bezalkoholowych lub nasączonych nimi chusteczek. Do dezynfekcji podłóg stosuje się metodę dwóch wiader – jeden komplet (wiadro i mop) służą do dezynfekcji, a drugi do mycia. Najlepiej stosować preparaty myjąco-dezynfekujące. Nigdy nie należy mieszać preparatów do dezynfekcji z produktami np. do mycia podłóg. Dezynfekuje się wszystkie podłogi.
W przypadku zmiany preparatu należy dokładnie zmyć wodą z powierzchni resztki poprzedniego produktu, wyprać mop (lub zmienić na nowy) oraz dokładnie umyć wiadro. Mopy i wiadra przechowuje się w specjalnym pomieszczeniu.

C. Powierzchnie z widocznym skażeniem materiałem biologicznym – zanieczyszczone miejscowo krwią, śliną lub inną wydzieliną.

Ważne:
Do dezynfekcji stosuje się specjalne preparaty z tzw. obciążeniem, które mają właściwości dezynfekujące. Nie dopuszczać do wysychania zanieczyszczeń. Preparat stosować zgodnie z zaleceniami producenta, obejmującymi przeprowadzenie dwóch procedur. W pierwszej kolejności plamę przykrywa się suchą gazą i delikatnie wylewa na nią preparat, tak aby została obficie nasączona. Należy odczekać określony przez producenta czas dezynfekcji, a następnie zebrać gazą zanieczyszczenia (nie rozcierać) i umieścić gazę w koszu na skażone odpady. Druga czynność obejmuje ponowną dezynfekcję tego miejsca. Dezynfekcja i czyszczenie systemów ssących unitów stomatologicznych

Systemy ssące to szczególne miejsce odprowadzające nieczystości z jamy ustnej pacjenta. Ze względu na skażenie, wilgotne, ciepłe środowisko i zalegający biofilm miejsca te należy regularnie czyścić i dezynfekować. Niestosowanie odpowiednich środków z czasem skutkuje pojawieniem się zjawiska tzw. refluksu systemowego, czyli cofania się treści ssaka lub ślinociągu np. do ust pacjenta.
Stosuje się dwa różne produkty, ponieważ dezynfekcja nie rozpuszcza osadów, a preparaty do udrażniania nie mają właściwości dezynfekujących.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz