PRZETOKI

W przewlekłym ropnym zapaleniu okolic okołowierzchołkowych dochodzi do szeregu zmian w tkankach, które prowadzą do ich uszkodzenia i wytworzenia przetoki. W miejscu, gdzie toczy się zapalenie, powstają ciałka ropne złożone z dużej ilości granulocytów obojętnochłonnych. Kiedy ciałka te ulegają rozpadowi, uwolnione z nich enzymy rozkładają okoliczne, objęte martwicą tkanki i powodują powstanie wysięku ropnego, który szuka ujścia i znajduje go dzięki przetoce.

Przetoki mogą być:

wewnętrzne – ich ujścia znajdują się w obrębie jamy ustnej;

zewnętrzne – kierujące treść ropną w kierunku skóry policzka albo brody.

Jeśli z przetoki wydobywa się treść ropna lub krwista, nazywa się ją czynną; z kolei przetoka bierna uaktywnia się raz na jakiś czas.

Zdarza się, że w stanie przewlekłym dochodzi do zaostrzenia objawów choroby – kiedy przetoka ulegnie zapchaniu. Bardzo szybko wtedy pojawiają się ból i przesadna wręcz tkliwość zęba i okolicznych tkanek. Wskazana jest wówczas szybka konsultacja z dentystą, który oprócz leczenia kanałowego zaordynuje też antybiotyki.

Leczenie przewlekłych zapaleń ropnych opera się na zabiegach endodontycznych i chirurgicznych lub na kombinacji tych metod z uwzględnieniem zabiegów odtwarzających zniszczone tkanki.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz