ROPNIE mogą tworzyć się w wyniku:

zapaleń ostrych – to najczęstsza przyczyna; konsekwencją jest powstanie wspomnianych wyżej „gulek” i przebicie się ropnia w obrębie jamy ustnej, jam twarzoczaszki lub na zewnątrz; pierwotną przyczyną zapalenia ostrego może być zakażenie z chorującej miazgi zęba, infekcja czy spadek odporności organizmu;

zapaleń przewlekłych – które najczęściej tworzą się na bazie schorzeń ostrych; są to stany zapalne rzadziej diagnozowane od ostrych, a ich wynikiem są przetoki, czyli kanały, którymi ropna treść wydostaje się na zewnątrz, lub/oraz zanik cementu i zębiny zlokalizowanych w korzeniach zębów.

W zależności od zaawansowania zapalenia ostrego oraz lokalizacji ropy wyróżniane są:

Ropnie okołowierzchołkowe – to początkowe stadium choroby. Treść ropna zbiera się w okolicy otworu wierzchołka korzenia zęba, nie przedostając się poza ten obszar. Odczuwa się ból dający wrażenie pulsowania, wypierania zęba z zębodołu, promieniowania, może też ujawnić się ruchomość zęba, wokół którego toczy się zapalenie, i wyraźna tkliwość chorującej okolicy.

Ropnie podokostnowe – powstają, kiedy treść ropna poprzez kość wyrostka zębodołowego przebije się do okostnej i niszczy tę tkankę, wywołując jej odwarstwienie. To najbardziej bolesna część postępującego procesu zapalnego i jednocześnie pierwsza faza, w której u niektórych osób może pojawić się obrzęk.

Ropnie podśluzówkowe – to zaawansowana faza zapalenia, która może dawać fałszywe poczucie, że jest lepiej, ponieważ zanika ból. Tymczasem jest odwrotnie. Może pojawić się opuchlizna – to znak, że ropień przedostał się aż pod śluzówkę jamy ustnej, przedzierając się tam od wierzchołka zęba przez okostną. Taki ropień może przebić się do jam i zatok twarzoczaszki, przez policzek, a nawet przez brodę na zewnątrz.

Niezależne od stopnia zaawansowania choroby, leczy się ją z wykorzystaniem antybiotyków, stosując aseptyczne leczenie kanałowe lub leczenie chirurgiczne.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz