MORFOLOGIA UZĘBIENIA STAŁEGO CZŁOWIEKA – cechy Mühlreitera c.d……

Zęby sieczne. Kształt korony wszystkich zębów siecznych jest dłutowaty, a jego tnąca krawędź zwraca się w stronę zębów przeciwległych. Powierzchnia wargowa i wewnętrzna zwężają się delikatnie w kierunku korzenia. Powierzchnia zewnętrzna jest w przybliżeniu czworokątna i w pobliżu szyjki kończy się zaokrąglonym brzegiem: jest ona wypukła w kierunku podłużnym i poprzecznym: ta ostatnia wypukłość zaznacza się silniej, powierzchnia wewnętrzna ma zwykle trzy niskie zaokrąglone listewki podłużne, którym odpowiadają trzy niewielkie falbanki na krawędzi siecznej, jednak szybko ulegają one starciu. Powierzchnia wewnętrzna (językowa) ma kształt bardziej trójkątny i jest zwłaszcza w zębach górnych silnie wklęsła w kierunku podłużnym, przy szyjce zakończona jest tępym wzniesieniem, zwanym guzkiem zębowym (tuberculum dentis). Każdy siekacz ma tylko jeden korzeń, zwykle bocznie odchylony (cecha korzenia). Korzenie są stożkowate, spłaszczone po bokach -silniej w zębach żuchwy, na powierzchniach bocznej i przyśrodkowej korzenia występuje jeden płytki rowek podłużny. Pojedynczy kanał korzenia w przekroju poprzecznym ma kształt zaokrąglonego trójkąta. Komora zęba ma większe wymiary w kierunku poprzecznym niż strzałkowym. W kierunku krawędzi siecznej tworzy trzy uchyłki, które odpowiadają trzem pierwotnym falbankom. Z zębów siecznych górnych przyśrodkowy jest większy od bocznego. Zęby sieczne dolne są w ogóle mniejsze od górnych, a dolny boczny ząb sieczny jest większy od przyśrodkowego.

Ząb sieczny górny przyśrodkowy. Jest on największy ze wszystkich siekaczy i jego korona widziana od przodu ma charakterystyczny kształt łopatkowaty. 

Ząb sieczny górny boczny. Siekacz górny boczny jest mniejszy i węższy od przyśrodkowego.
Powierzchnia językowa jest silniej wklęsła niż na siekaczu przyśrodkowym i czasem ma wielki guzek zębowy, który wznosi się ku tyłowi od właściwej korony. Między tym guzkiem a resztą powierzchni może występować głęboki dołek, zwany otworem ślepym (foramen cecum). Siekacz górny boczny pod względem kształtu i wielkości jest bardzo zmienny, choć w mniejszym stopniu niż ząb mądrości: często ma postać zredukowaną. 

Zęby sieczne dolne. Siekacze dolne są mniejsze od górnych, odwrotnie niż w szczęce, siekacz dolny przyśrodkowy jest dużo mniejszy od bocznego. Powierzchnia wargowa obu zębów jest gładka i słabo wypukła, listewki podłużne rzadko występują. Powierzchnia językowa jest silnie wklęsła w kierunku podłużnym. Guzek zębowy jest dobrze rozwinięty, ale mało zróżnicowany. Kąt między powierzchniami stycznymi a krawędzią sieczna zęba przyśrodkowego jest obustronnie ostry (brak cechy kąta), a w zębie bocznym kąt ten jest zaokrąglony. Kierunek korzenia na zębie przyśrodkowym jest prawie pionowy lub nawet nieco pochylony dośrodkowo, cecha korzenia tutaj, więc nie występuje. Natomiast przeważnie zaznacza się ona na siekaczu dolnym bocznym. Cecha krzywizny w obu dolnych siekaczach nie jest miarodajna. Do siekacza dolnego przyśrodkowego nie pasuje żadna z typowych cech pozwalających na rozróżnienie prawych i lewych zębów. W siekaczu bocznym można stwierdzić cechę korzenia i cechę kąta.

Sylwia Drobik, Paulina Mintzberg-Wachowicz