HIPODONCJA.

                                                                                                                                                                                                                     HIPODONCJA.

Hipodoncja to wrodzony brak zarówno jednego, jak i kilku zębów zarówno w uzębieniu mlecznym  i stałym. Osoby, które cierpią na hipodoncję, mają wiele problemów funkcjonalnych np. trudności przy przeżuwaniu ale i estetycznych.

Dotyczy ona ok. 5% całej populacji i w większości przypadków towarzyszy schorzeniom genetycznym, do których należy np. zespół Downa, może jednak występować również samodzielnie. Najczęściej dotyczy górnych, bocznych zębów siecznych.

Rozróżniamy kilka rodzajów hipodoncji

·  oligodoncja – brak sześciu lub większej ilości zębów;

·  mikrodoncja – obecność miniaturowych zębów;

·  taurodontyzm – powiększenie komory zęba trzonowego kosztem korzenia zęba.

Główną przyczyną występowania hipodoncji są zmiany genetyczne. Można jej jednak doszukiwać się również w wyniku filogenetycznych zmian w uzębieniu, które związane są z jego czynnościową adaptacją do zmieniającego się sposobu odżywiania. Na uwadze należy mieć również przyczyny środowiskowe, do których zalicza się: niewłaściwe odżywianie, choroby somatyczne matki podczas ciąży lub przyjmowanie przez nią niektórych leków (m.in. przeciwpadaczkowych), wszelkiego rodzaju urazy, chemioterapia, a także naświetlanie promieniami X dziecka we wczesnym okresie rozwoju z powodu choroby nowotworowej. Hipodoncja może również być spowodowana zaburzeniem unerwienia podczas ostatniej fazy rozwoju zawiązków zębowych lub przedwczesnym wapnieniem siodła tureckiego (środkowego odcinka górnej powierzchni trzonu kości klinowej).

                                                              

Sylwia Drobik